موارد کامل خواندن نماز مسافر
مسافر در دوصورت بايستی نمازش را تمام بخواند.
۱. در جايی كه میداند و يا قصد دارد ده روز بماند.
۲. در جايی كه سی روز با ترديد مانده است؛ يعنی معلوم نبوده، می ماند يا میرود و تا سی روز به حالت ترديد مانده و جايی هم نرفته است كه در اين صورت از روز سی و يكم بايد نماز را تمام بخواند.
حد ترخص
مسافر، زمانی بايد نمازش را شكسته بخواند كه از حد ترخص بگذرد، يعنی حداقل به مقداری دور شود كه دیوارهای محل اقامتش را نبيند يا اذان آن جا را هم نشنود و چنانچه قبل از آن بخواهد نماز بخواند، بايد تمام بخواند.
اگر مسافر از جايی كه نمازش تمام است، مثل وطن، حداقل چهار فرسخ میرود و چهار فرسخ بر می گردد، نمازش در اين سفر هم شكسته است. مسافری كه به وطنش بر میگردد، وقتی ديوار وطن خود را ببيند يا صدای اذان آنجا را بشنود، نمازش تمام است.
وطن
وطن جايی است كه انسان برای زندگی هميشگی خود اختيار كرده است خواه در آنجا به دنيا آمده باشد و وطن پدر و مادرش باشد و يا خودش آنجا را برای زندگی اختيار كرده است.
اگر جايی میرود كه دو راه دارد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر، هشت فرسخ يا بيشتر باشد، اگر از راهی برود كه هشت فرسخ است، بايد نماز شكسته بخواند و اگر از راهی برود كه هشت فرسخ نيست، بايد نماز را تمام بخواند.
عمل به فتوا در مسائل نمازمسافر
در مسأله نماز مسافر هر شخصی موظف است فتوای مرجع تقلید خود را بهدست آورده و بنابر آن عمل نمايد.
به عنوان مثال بنابر فتوای آيت اللَّه العظمی خامنهای (مدظله): كسی كه سفر مقدمه كار اوست، يا شغل او در سفر است نيز به كسی كه شغل او سفر است مثل راننده ملحق میشود يعنی بايد بعد از سفر اول نماز را تمام و روزهاش را بگيرد.
منبع : ناز و نیاز، ص۸۶-۸۸
